+/-

Από ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο φεύγω.

Λαβύρινθος δίχως κέντρο που το μυαλό άσκοπα κουράζει.

Πολύχρωμo της ζούγκλας το τσιμέντο.

Αιχμαλωτίζει το βλέμμα σαν χριστουγεννιάτικα λαμπάκια που όμως καίγονται πριν προλάβει

να γεννηθεί.

Ψυχές φυλακισμένες από αόρατα συρματοπλέγματα.

Ουρανός μόνος. Ατελείς. Aθάλαττος.

Χωρίς πόνο με τόσο πόνο, το σώμα παγωμένο και άψυχο.

Μια πέτρα αρκετή να το κάνει χίλια κομμάτια.

Στερημένες από αγάπη, χίλιες επιθυμίες γεννιούνται και πεθαίνουν πληγωμένες σε ένα

πεζοδρόμιο της Μενάνδρου.

Αγγίζω, μυρίζω, βλέπω, ακούω αλλά δεν νοιώθω.

Συμμετέχω με την απουσία μου.

Mantik