Η συμμετρία της παράλυσης.

Απο τον μικρόκοσμο μέχρι τον μακρόκοσμο παρατηρήσουμε την δημιουργία μοτίβων τα οποία συνδέονται κάθετα και οριζόντια μεταξύ τους. 

Τα μοτίβα αυτά ακολουθούν συγκεκριμένες διαδικασίες εξέλιξης. 

Αφηρημένα σημεία - γεγονότα καταλήγουν σε σύνθετα συστήματα. 

Μονοκύτταροι οργανισμοί καταλήγουν σε έμψυχα όντα, άστρα σε ηλιακά συστήματα. 

Μέσα από ένα ατελείωτο παιχνίδι μεταξύ τάξης και αταξίας, φαινομενικά τουλάχιστον ασύνδετα σημεία έλκονται σε αρμονία και επιστέφουν πίσω στο χάος. 

Σε αυτό το κοσμικό δίπολο παρατηρούμε ένα ατελείωτο παιχνίδι που βασίζεται σε αυτές τις δυο καταστάσεις, της Έλξης και της Διάσπασης. 

Μεμονωμένα σημεία που αναμένουν διάσπαρτα σε ένα φαινομενικά χαοτικό και πολυεπίπεδο σύμπαν για να αποκτήσουν μεγαλύτερο σκοπό ύπαρξης, μέσω της Ελξης μαγνητίζονται προς μια κατάσταση τάξης.

Η Διάσπαση έρχεται να αναπροσδιορίσει την τάξη αυτή, εισάγοντας σταδιακά η άμεσα στοιχεία που προκαλούν αταξία. 

Τα στοιχεία αυτά πέρνουν διάφορες μορφές. 

Από εκρήξεις σούπερ-νόβα μέχρι κυτταρικές ανωμαλίες και ιούς. 

Μέσα από την αταξία θα δημιουργηθούν νέες δομές συνεχίζοντας την διαδικασία της εξέλιξης. 

Το χάος χρειάζεται αποδοχή. 

Εκδηλώνεται μέσα από την ανάγκη ενός συστήματος για αλλαγή και αναπροσδιορισμό και είναι εξίσου σημαντικό με την ψευδαίσθηση της τάξης στην οποία ζούμε. 

Mantik